مسافری از خراسان خدمت امام محمد باقر(ع) شرفیاب می شود، او تمام این راه دور را پیاده طی کرده است،پاهایش را که از کفش درآورد، شکافته شده و ترک برداشته بود،

رو کرد به امام محمد باقر(ع) و عرض نمود: به خدا سوگند من را نیاورد از آنجا مگر دوستی شما اهل بیت.

امام فرمود: به خدا سوگند اگر سنگی ما را دوست بدارد، خداوند آن را با ما محشور کند و قرین گرداند و « هل الدین الا الحب» آیا دین چیزی غیر از دوستی است؟

آنچنان که از روایات برمی آید، روح و جوهر دین غیراز محبت چیزی نیست، زیرا اساسأ این علاقه و محبت است که اطاعت می آورد.

(بحارالآنوار، ج ۷۱، ص۱۹۹)